[Επικολυρικό κείμενο για την θλίψη του απόηχου της κίνησης, που έπρεπε (φευ) να είχε γίνει]

Βράδυ Σαββάτου, βουρλισμένη σαν την περούκα της Χουβαρδάλιας Γερτρούδης, που έμπαινε και έβγαινε, συμβολίζοντας την γυναίκα/μάνα και την γυναίκα/βασίλισσα, ή ίσως τον Σταύρο Παράβα, μισό άντρα-μισό γυναίκα καφετζού, ή ίσως […]

Read Article →